the fault in our stars

Buenas tardes,

Tarde betekent letterlijk middag, maar de Spanjolen hebben een speciaal gevoel voor tijd, want middag duurt voor hen tot de tijd dat wij naar bed gaan. Dan pas wordt het ook in Spanje noche. Maar niet getreurd, het Spaanse leven duurt urenlang.
Aangezien ik geen noemenswaardig spannende dingen mee heb gemaakt sinds de dag dat ik afgepeigerd uit Toledo terugkwam, zal ik jullie vervelen met wat saaie feitjes over het Spaanse leven.

1. Foooooooood. Of beter gezegd, comida. Comida is het belangrijkste woord dat je moet kennen, nog beter dan dat je weet hoe te vragen waar de wc's zijn. Over wc's gesproken, gisteren dwaalde ik door Corte Inglés (warenhuis) toen de hoge nood op kwam zetten. Aangezien er in de verste verte nog geen plee te bekennen was, ging ik op zoek naar de meest charmante verkoopman. Donde están los aseos?" vroeg ik, en werd doorverwezen naar de zesde etage, waar ik helaas alleen maar wc's om te kopen aantrof.
Afijn, het eten. Inmiddels ben ik aardig gewend aan het fenomeen dat Cookies for Breakfast heet, al voel ik me nog steeds schuldig dat ik een kind help vet te mesten.
Vandaag maakte ik melk met een Prince Mini Star koek voor haar klaar. Ik zat nog zo te twijfelen of ik mijn kleine chica 1 of 2 van die dingen moest geven, maar beslooot Spaans te doen en ging voor de 2. Gelijk richtte Alejandra zich tot haar zus, en zei dat ze normaal 4 at en dat dat nu dus ook ging gebeuren. Toen ik haar even later met die 4 joekels zag, dacht ik nog dat zo'n klein wijffie nooit 4 koeken weet te verteren, maar een paar minuten later was het bordje leeg en stond ze alweer met haar hand in de chocopops te graaien. Het enige wat ik kan doen is zeggen "ik stond erbij en ik keek ernaar", want ik kon haar moeilijk verbieden tot iets wat van los padres wel mag.
Veel kinderen zijn hier echt onsmakelijk dik. Ale heeft een vriendinnetje Lucia en ik zal niet de diëtist uit gaan hangen, maar vandaag observeerde ik haar in het zwembad en kwam ik tot de conclusie dat mijn buik toch wel heel erg meeviel in vergelijking met die van haar.
Vandaag heb ik samen met Elisa heel veggie gedaan, want ik heb de Madrileense mami tofu leren eten. Ze had het speciaal voor mij gehaald en besloot zelf er ook eens aan te wagen. Eerst zei ze dat ze niks proefde, daarna bleef ze maar door eten van de vegetariasche uitvinding en moest ze wel toegeven dat ze het stiekem heel lekker vond. Voor wat verdere vegetarische bonding pakte ze een doos druiven en deelde ze mee dat die alleen voor mij en haar waren, de tofu-eters.
Dat Elisa en ik vanaf nu vegetarische vriendjes zijn betekent nog niet dat die periode dit weekend al van start ging. Er staat hier, in de keuken, haast niets vermoedend naast de appels en peren, een varkenspoot in een stalen klem. Vol trots vertelde Emilio mij dat hun bordje eigen geschraapt varken met Navidad zo 5000 euro zou opbrengen. Toen pas begreep ik dat mijn goede vriend daar op een bord lag, wachtend tot hij opgegeten zou worden.
"It's my friend," zei Ale grappend en toen ik vroeg hoe onze vriend heette zei ze "Pink."
"Rosa o rojo?" vroeg ik
"No, PIG!!" Oké, dus Pig heeft - heel toepasselijk - de naam Pig gekregen. Triest streek ik over zijn hoefje heen en vertelde hem dat we voor altijd vriendjes zouden blijven. Vanaf nu heeft Pig echt een speciaal plekje in mijn hart gekregen, en ik zeg mijn tafelgenoot dan ook altijd gedag als ik hem in stukjes ergens tegenkom. Pig was overigens een kerstcadeautje van Elisa's bedrijf en - weer vol trots - verkondigde Emilio dat niet alle bedrijven een dood stuk varken geven, dit is een hele eer.
De liefde van Spanjaarden voor eten - al mag hun smaak dan af en toe gruwelijk goor zijn -is overigens hartverwarmend. Eten is hun alles, hun ochtendgebed, middagwens en avondverlangen. Ik weet dan ook zeker dat tijdens de Spaanse Burgeroorlog, nadat een bom zou zijn gevallen, de gemiddelde Spanjaard naar zijn getroffen buurman zou zijn gerend en had gevraagd: "How about a piece of Pig?" Tja, het moet natuurlijk Pork zijn maar de Spanjaarden zijn niet zo'n held in Engels, wat me op het volgende punt brengt.

2. Engels. Breek me de bek niet open! Het is dat ik een aardig woordje Spaans spreek, anders had ik zo'n enorm probleem gehad!!! Het Engels van de Spanjaarden is nog net een graadje minder erg dan dat van de Fransen, maar daar is ook alles mee gezegd. De meesten hier weten nog niet wat "hello" betekent. Ik ben er overigens achter gekomen dat de naamloze leraar Spaans wel Engels spreekt, al zal hij het nooit uit zichzelf gebruiken. En zo zijn wel meer Spanjaarden. Ik weet niet waar de overgrote meerderheid van dit volk de laatste 30 jaar heeft uitgehangen, maar ze moeten wel onder een steen hebben geleefd, want niemand lijkt zich te beseffen dat t best handig is als je tegenwoordig Engels spreekt. Dat dit land nog bezoekers trekt...
Ik moet overigens mededelen dat sommige Spanjaarden het wel degelijk willen proberen, maar gewoon heel bang zijn een foutje te maken. Twee weken geleden had ik hulp nodig op het metrostation, en ik wist het probleem in kwestie niet in het Spaans te benoemen. De eerste de beste medewerker greep ik in zijn kraag en ondanks dat hij verlegen mededeelde dat zijn Engels slecht was kon ik makkelijk met hem praten. Na een complimentje over zijn Engels was hij zo blij dat hij me nu elke avond al vanaf 10 meter afstand staat toe te zwaaien.
Anderen ontkennen nog steeds dat er mensen bestaan die geen Spaans spreken. Een groot probleem hier is dan ook het vinden van voldoende leesvoer of een goede film. Aangezien ik door al mijn boeken heen ben, zit ik dringend om nieuwe literatuur verlegen, maar ik kan nergens een Engels boek van kwaliteit vinden.
Ik ben al 4 warenhuizen afgegaan, maar het enige wat ze hebben is type Fifty Shades of Grey. Daarnaast staan er misschien nog 5 Jane Austen romannetjes in de kast, maar daar word ik liever niet aan herinnerd nu ik de middelbare hen verlaten. Ten einde raad was ik van plan een Engels kinderboek als Diary of a Wimpy Kid te kopen, maar daar is hier ernstig gebrek aan. Vanavond geef ik het nog een kans...
Naast een goed boek is ook een leuke film hier voor de Spanish only. Aangezien iedereen zo vol is van The fault in our stars wilde ik mezelf op die film trakteren. In de snikhete zon liep ik naar Principe Pio, en vlak voor ik had betaald besloot ik dat ik misschien even moest vragen of er wel iets Engels aan die film was. Een ondertitelingetje ofzo. Maar nee, zelfs films voor volwassenen worden alleen in het Spaans ingesproken en dat vind ik zo triest dat ik er wel van kan huilen. Na nader onderzoek bleek dat de film uberhaupt niet in het Engels te zien is, en dat geldt ook voor the sing a long elke vrijdagavond. Dan worden musiclhits als Mamma Mia en Grease gedraaid en kun je voor 6 euro meeblèren. Zoiets kan ik natuurlijk niet missen, maar alles is naar het blijkt in het Spaans. Tja, ff kijken hoe we dat gaan oplossen...
Ik weet niet meer wat er volgens de Bijbel precies is gebeurd, maar laat ik een ding zeggen: het feit dat er zoveel mensen met zoveel andere talen zijn is definately the fault in our stars...

3. Blond. Los espanoles zijn gek op blond. Bijna op het irritante af. Zo ben ik meerdere keren aangesproken door vieze oude mannetjes die me willen daten. De vrouwen, echter, houden er ook van maar tot nu toe op een andere manier dan los hombres. Gisteren kwam buurmeisje Anna/Ana naar me toe en zei ze tgen me: "Oh je haar is zooooo mooi. Ik houd van je haar!!" En ze streek met haar vingers door mijn blonde lokken. Dat was dan wel weer heel lief...

4. Spaans. Ja, het is je vast al opgevallen dat hier Spaans gesproken wordt. Nou, mij in ieder geval wel. Maar het gaat steeds beter en ik kon tijdens de maaltijd hele gesprekken verstaan! Ik begrijp zowaar de imperfecto en indefenido. Ik ben jullie uitleg verschuldigd.

Indefenido: tegenwoordige tijd van het verleden
Imperfecto: nog niet helemaal tegenwoordige tijd van het verleden.

Mami, weed maar blij dat je in Nederland lesgeeft want dit wil je niet graag aan een stel 10-jarigen uitleggen.
Spaanse tv is steeds makkelijker voor me, al irriteert het me dat alle leuke programma's in het Spaans ijn vertaald en voor mij niet langer humoristisch zijn. Ale kijkt graag naar DisneyChannel (met die info heb ik jullie al vaker belast) en stiekem vind ik het best leuk. Zo is er een programma dat Jessie heet en elke keer als dat komt juich ik vanbinnen, tot ik me bedenk dat ik er geen snars van begrijp, dus dan ga ik maar gezichten kijken.
Er is echter één ding in het Spaans wat een struikelblok blijft, en dat is het woord Pollo. In deze taal geldt normaal dat alles wat op -o eindigt van de man is, en de -a behoort tot de vrouw. Maar Pollo is dus een gevalletje apart. Ik herinner me nog zo goed dat Vroonhof ons inprentte: "bestel NOOIT een polla asada. Altijd pollo asado." Toen we vroegen wat Polla dan betekende zei ze dat we dat maar in het woordenboek moesten opzoeken.
Laat ik het maar gelijk vertellen: pollo is kip, maar polla het edele deel van de man. En als je dus de fout begaat polla asada te bestellen, bestel je dus een gebraden lul.
Ik kan nog steeds niet begrijpen hoe de bedenkers van het Spaans twee woorden konden maken de zo op elkaar lijken, maar zo genant woorden als je ze door elkaar haalt. Elke keer als ergens het woord pollo valt moet ik op mijn tong bijtem toch niet per ongeluk de freudiaanse verspreking polla te maken. Ik zat gisteren dan ook met kromme tenen er pollo gegeten werd. Ik wacht nog steeds op de dag dat ik me verspreek, zoals min vader die in het Italiaans ooit een slipje met kaas heeft besteld, al is dat genante moment tot op heden nog niet gekomen..

Ik houd jullie nog wel op de hoogte ;)

Cars