El infierno de verano
Door: Carlotta Smalen (the one and only)
Blijf op de hoogte en volg Carlotta
15 Juli 2014 | Spanje, Madrid
Hola chicas/chicos,
Het is hier dus 40 graden. Ja, dat is heet. Ja, het is naar. Nee, zo heel fijn is dat niet. Toegeven: ik hou van hitte. Maar zonet trok ik het ook niet meer. We zitten middenin de hel van de zomer: el infierno de verano.
Gisteren was mijn werk als kinderoppas ook een hel, omdat ik een kleine wijsneus moest vermaken die niks wil. Playground? No. Swimmingpool. No. Drawing? No. Ball? No. Quartetto? No.
Ok, then what do you want?
Het antwoord luidde: I don't know. Wat meestal Spongebob kijken betekent. Aangezien ik deze situatie, die zich uurlijks herhaalt, al had voorzien, had ik de avond van tevoren heel subtiel aan de ouders gevraagd of Alejandra ook andere dingen leuk vond om te doen dan bijvoorbeeld tv kijken. Vader was het helemaal met me eens: GEEN TV of iPad meer. Moeder protesteerde, want ze moest toch een Spaanse pauze hebben. Waarschijnlijk is zij het ook die haar verslaafd aan de tv heeft gemaakt.
Omdat ik met Emilio had afgesproken dat ik meer aan Engels zou doen, had ik een sprookje geschreven voor het kleine Spaanse schepsel. Alle woorden die ze niet kende moest ze vertalen.
Ik had deze fairytale beter aan papa voor kunnen lezen, want zijn grote enthousiasme heeft Ale niet geërfd. Het English Corner werd een groot fiasco met tranen, woede en geschreeuw. Wie zei dat au pair zijn de mooiste kans van je leven was? Met die persoon heb ik dan nog een heel groot appeltje te schillen.
Ik weet niet eens waar de frustratie van deze 9-jarige vandaan kwam, maar out of the blue stond het huis in lichterlaaie.
Met haar handen door de lucht maaiend maakte ze duidelijk dat ik maar beter kon oprotten, wilde ik levend naar huis terug keren. Helaas voor haar bleef ik heel rustig zitten en zoals jullie aan dit bericht kunnen lezen ben ik nog niet naar de hemel toe geschoten.
Afijn, na ettelijke minuten van woede had ze het gelezen en deelde ze mee dat ze alles al wist . Daar viel de Spaanse toch door de mand, want toen ik haar begon te overhoren bleek haar woordenboek helemaal blanco te zijn. Tja, I warned you, carina..
Uit protest rende ze huilend weg toen ik haar vroeg het verhaaltje voor te lezen, om daarna mokkend terug te komen. Het diploma A wat ik voor haar had gemaakt deed haar woede iets ontblussen, en Spongebob van de Rastro was zo gek nog niet. Eindelijk zag ik weer een lachje op dat snuitje, maar er kon geen bedankje vanaf voor het geld dat ik voor de knuffel en gespendeerd en bovendien heb ik spongebob nooit meer teruggezien.
De volgende 2 uur zat Ale pissed in de piscina en praatte ze nauwelijks met me. Gelukkig is mijn boek mijn beste vriend hier in Spanje. Ook na het eten moest de tv aan, maar ik tolereerde het. Ik had geen trek in nog een uitbrander van een meisje uit groep 6. Ik maakte dan ook dat ik wegkwam zodra Emilio zich meldde.
De talenschool in Calle del Carmen is mijn redding. Tja, ik maak dan wel huiswerk in de vakantie en ik heb nog niet kunnen constateren of het mijn Spaans verbetert, maar ik ga er graag naartoe. De knusse sfeer zorgt ervoor dat ik even kan vluchten van werk dat soms behoorlijk zwaar op mijn schouders valt. De leraar, wiens naam ik nog steeds niet weet, heeft humor, al weet ik niet waarom. Misschien lach ik meer om hem dan naar hem, maar het doet er niet toe. Pauli, de Amerikaanse, geeft Engelse les maar weet niet wat de Present Perfect is. Gisteren begreep ze de perfecto niet en zei ik dat het zoals de present perfect was."I don't know what that is." En ik wilde haar niet erger in verlegenheid brengen door als buitenlander haar de grammatica van haar bloedeigen moedertaal uit te leggen.
Volgens mij is Pauli dolblij dat ik er ben, want haar Spaans is wat aan de zwakke kant en ik ben de enige die Engels spreekt. Daar maakt ze dan ook graag gebruik van en ik vraag soms iets aan haar.
Sonia, de Braziliaanse, is mijn buurvrouw met een heel warm hart. Ze weet geen antwoord te geven op "how are you" maar "Como estás" begrijpt ze wel. Er zit dus niks anders op dan Spaans te praten maar dat gaat heel goed. Op de een of andere manier heb ik ontzettend veel medelijden met haar omdat ze een jaar in Spanje woont vanwege het werk van haar man. Haar zonen zijn nog in Brazilië en zij heeft geen werk hier, dus zit er niks anders op dan de hele dag alleen en eenzaam zijn. Daarbij wil ze dolgraag naar huis, maar dat kan niet. Terwijl ze me dat vertelde kreeg ik een steek in mijn hart, want nu pas weet ik hoe het is om alleen in een land te zijn waar je de taal, gebruiken en tradities niet kent. Ik mag dan al van peuters af aan verkondigen dat ik ga emigreren als ik groot ben, maar nu ik pas echt weet hoe dat is kan ik zelfs als avonturierster zeggen dat dat lastiger is dan je denkt.
's Avonds had ik een schema gemaakt voor een nieuwe dagindeling, waar moeder een beetje pissig van werd. Ze is een aardige maar kritische vrouw die volgens mij over een heleboel dingen anders denkt dan manlief. In mijn schema was er te weinig tijd voor elektronica (2 uur lijkt mij toch best voldoende) en bovendien had zij ooit een schema voor de au pair agency gemaakt, wat ik me blijkbaar maanden later nog moest herinneren. Toen ik zei dat ik haar schema aan zou houden begon ze over de was, wat blijkbaar mijn taak is. "Dat heb ik al heel vaak gezegd." Tja, Spaanse kritiek komt hard aan, maar ik kon erom lachen. Ik vertelde haar dat het me speet, maar dat ik dat echt niet had begrepen. Ik snap niet waarom ze geen woord Engels kan. Haar dochters moeten vloeiend Engels spreken, maar zij kan alleen maar Spaans. Ik weet dat ik me daar niet mee moet bemoeien maar soms irriteert het me wel.
Gelukkig blijft moeder nooit boos, en Ale uiteindelijk ook niet meer. Vandaag was de dag een stuk beter te verdragen, met uitzondering van de felle zon die je dwingt naar binnen te gaan. Desondanks 3 uur in het zwembadwater gelegen en zeemeermin en haaienvanger met Ale gespeeld. Bovendien ging ze vandaag zonder morren aan haar Engels. Victorie!
Het is hier dus 40 graden. Ja, dat is heet. Ja, het is naar. Nee, zo heel fijn is dat niet. Toegeven: ik hou van hitte. Maar zonet trok ik het ook niet meer. We zitten middenin de hel van de zomer: el infierno de verano.
Gisteren was mijn werk als kinderoppas ook een hel, omdat ik een kleine wijsneus moest vermaken die niks wil. Playground? No. Swimmingpool. No. Drawing? No. Ball? No. Quartetto? No.
Ok, then what do you want?
Het antwoord luidde: I don't know. Wat meestal Spongebob kijken betekent. Aangezien ik deze situatie, die zich uurlijks herhaalt, al had voorzien, had ik de avond van tevoren heel subtiel aan de ouders gevraagd of Alejandra ook andere dingen leuk vond om te doen dan bijvoorbeeld tv kijken. Vader was het helemaal met me eens: GEEN TV of iPad meer. Moeder protesteerde, want ze moest toch een Spaanse pauze hebben. Waarschijnlijk is zij het ook die haar verslaafd aan de tv heeft gemaakt.
Omdat ik met Emilio had afgesproken dat ik meer aan Engels zou doen, had ik een sprookje geschreven voor het kleine Spaanse schepsel. Alle woorden die ze niet kende moest ze vertalen.
Ik had deze fairytale beter aan papa voor kunnen lezen, want zijn grote enthousiasme heeft Ale niet geërfd. Het English Corner werd een groot fiasco met tranen, woede en geschreeuw. Wie zei dat au pair zijn de mooiste kans van je leven was? Met die persoon heb ik dan nog een heel groot appeltje te schillen.
Ik weet niet eens waar de frustratie van deze 9-jarige vandaan kwam, maar out of the blue stond het huis in lichterlaaie.
Met haar handen door de lucht maaiend maakte ze duidelijk dat ik maar beter kon oprotten, wilde ik levend naar huis terug keren. Helaas voor haar bleef ik heel rustig zitten en zoals jullie aan dit bericht kunnen lezen ben ik nog niet naar de hemel toe geschoten.
Afijn, na ettelijke minuten van woede had ze het gelezen en deelde ze mee dat ze alles al wist . Daar viel de Spaanse toch door de mand, want toen ik haar begon te overhoren bleek haar woordenboek helemaal blanco te zijn. Tja, I warned you, carina..
Uit protest rende ze huilend weg toen ik haar vroeg het verhaaltje voor te lezen, om daarna mokkend terug te komen. Het diploma A wat ik voor haar had gemaakt deed haar woede iets ontblussen, en Spongebob van de Rastro was zo gek nog niet. Eindelijk zag ik weer een lachje op dat snuitje, maar er kon geen bedankje vanaf voor het geld dat ik voor de knuffel en gespendeerd en bovendien heb ik spongebob nooit meer teruggezien.
De volgende 2 uur zat Ale pissed in de piscina en praatte ze nauwelijks met me. Gelukkig is mijn boek mijn beste vriend hier in Spanje. Ook na het eten moest de tv aan, maar ik tolereerde het. Ik had geen trek in nog een uitbrander van een meisje uit groep 6. Ik maakte dan ook dat ik wegkwam zodra Emilio zich meldde.
De talenschool in Calle del Carmen is mijn redding. Tja, ik maak dan wel huiswerk in de vakantie en ik heb nog niet kunnen constateren of het mijn Spaans verbetert, maar ik ga er graag naartoe. De knusse sfeer zorgt ervoor dat ik even kan vluchten van werk dat soms behoorlijk zwaar op mijn schouders valt. De leraar, wiens naam ik nog steeds niet weet, heeft humor, al weet ik niet waarom. Misschien lach ik meer om hem dan naar hem, maar het doet er niet toe. Pauli, de Amerikaanse, geeft Engelse les maar weet niet wat de Present Perfect is. Gisteren begreep ze de perfecto niet en zei ik dat het zoals de present perfect was."I don't know what that is." En ik wilde haar niet erger in verlegenheid brengen door als buitenlander haar de grammatica van haar bloedeigen moedertaal uit te leggen.
Volgens mij is Pauli dolblij dat ik er ben, want haar Spaans is wat aan de zwakke kant en ik ben de enige die Engels spreekt. Daar maakt ze dan ook graag gebruik van en ik vraag soms iets aan haar.
Sonia, de Braziliaanse, is mijn buurvrouw met een heel warm hart. Ze weet geen antwoord te geven op "how are you" maar "Como estás" begrijpt ze wel. Er zit dus niks anders op dan Spaans te praten maar dat gaat heel goed. Op de een of andere manier heb ik ontzettend veel medelijden met haar omdat ze een jaar in Spanje woont vanwege het werk van haar man. Haar zonen zijn nog in Brazilië en zij heeft geen werk hier, dus zit er niks anders op dan de hele dag alleen en eenzaam zijn. Daarbij wil ze dolgraag naar huis, maar dat kan niet. Terwijl ze me dat vertelde kreeg ik een steek in mijn hart, want nu pas weet ik hoe het is om alleen in een land te zijn waar je de taal, gebruiken en tradities niet kent. Ik mag dan al van peuters af aan verkondigen dat ik ga emigreren als ik groot ben, maar nu ik pas echt weet hoe dat is kan ik zelfs als avonturierster zeggen dat dat lastiger is dan je denkt.
's Avonds had ik een schema gemaakt voor een nieuwe dagindeling, waar moeder een beetje pissig van werd. Ze is een aardige maar kritische vrouw die volgens mij over een heleboel dingen anders denkt dan manlief. In mijn schema was er te weinig tijd voor elektronica (2 uur lijkt mij toch best voldoende) en bovendien had zij ooit een schema voor de au pair agency gemaakt, wat ik me blijkbaar maanden later nog moest herinneren. Toen ik zei dat ik haar schema aan zou houden begon ze over de was, wat blijkbaar mijn taak is. "Dat heb ik al heel vaak gezegd." Tja, Spaanse kritiek komt hard aan, maar ik kon erom lachen. Ik vertelde haar dat het me speet, maar dat ik dat echt niet had begrepen. Ik snap niet waarom ze geen woord Engels kan. Haar dochters moeten vloeiend Engels spreken, maar zij kan alleen maar Spaans. Ik weet dat ik me daar niet mee moet bemoeien maar soms irriteert het me wel.
Gelukkig blijft moeder nooit boos, en Ale uiteindelijk ook niet meer. Vandaag was de dag een stuk beter te verdragen, met uitzondering van de felle zon die je dwingt naar binnen te gaan. Desondanks 3 uur in het zwembadwater gelegen en zeemeermin en haaienvanger met Ale gespeeld. Bovendien ging ze vandaag zonder morren aan haar Engels. Victorie!
-
15 Juli 2014 - 18:38
Clara:
Lieve carlotta!
Wat maak je allemaal mee daar in dat gekke Spanje!
Ik vind dat je het dapper doet en dat je al je talenten tentoon kan spreiden!
Ze boffen maar met zo een vindingrijke au pair!
Wij wisten al hoe goed je bent.. : - ))) -
15 Juli 2014 - 21:32
Carlotta Smalen:
Lieve Clara,
Wat ontzettend leuk om zo'n leuk berichtje te lezen. Ik kwam net terug van de talenschool toen ik blij verrast was dat er al iemand op mijn blog had gereageerd - en dat jij het was!!
De dagen gaan hier op en af, ik maak positieve en negatieve dingen mee. De chica voor wie ik zorg is niet zo'n schatje zoals Jo en Mijnie, haha!!! Desondanks probeer ik toch te genieten van de speciale dingen die ik meemaak en de tijd in Madrid.
Bedankt voor je lieve compliment over het schrijven, het lijkt alsof je gedachtes kan lezen, want een paar dagen geleden heb ik besloten dat ik mijn studie Chinees met literatuurwetenschappen wil combineren!
Maar meer daarover in Holanda, tot gauw en een knuffel voor er bonte gezelschap in Italië. Hoop dat jullie echt genieten!
Liefs xxx -
15 Juli 2014 - 21:49
Adrianos:
Leuk hè, Bambina,s? Ik lach (bijna) de krullen van mijn hoofd.
Xxx Adrianos il Gringo -
15 Juli 2014 - 23:20
Hank:
Lotty,
Hier meldt de Berner Sennen oppascentrale zich ook nog even.
Ja lieverd, kinderen laten zich toch wat minder leiden dan twee van die harige, hijgende honden.
Terwijl ik alleen maar uitslaap, op een ligbed in de zon lig en af en toe de hei op ga met mijn twee vrienden, ploeg jij moedig voort daar in Madrid. De rollen zijn wel even omgedraaid zo!
Spannend de Spaanse reprimande van de Madrileense Mami maar dit alles om bij te dragen aan jouw spoedcursus zelfstandig worden.
Het wordt nog saai straks voor mij als je weer terug bent. Voor ik het weet heb jij gewassen en gestreken en de kamer opgeruimd.Tenminste als je nog tijd hebt met twee van die zware studies.
Ja ja een moeder leest nog eens wat zo op je blog:)))
Ik vind je een kei dat je zo doorzet en steeds weer vanuit een andere hoek alles wat op je pad komt bekijkt. Knap!
Vandaag ben je precies twee weken geleden aan dit avontuur begonnen.Ik weet dat je het volhoudt , maar wat zullen we allemaal blij zijn als het straks 5 augustus is. Het wordt een heerlijk weerzien.
xxx Mami ( de enge, echte ! :))) )
-
22 Juli 2014 - 21:01
Suzanne:
Hoi Carlotta :)
Wat leuk dat je toch hebt besloten om te studeren!
En er dan ook nog eens literatuurwetenschappen bij te doen! Het klinkt ontzettend moeilijk (maar dat vind ik, hè). Maar jou zou het zeker lukken, met jou ontzettende grote talenknobbel. Je gaat er in schitteren Carlotta, je talenten liggen zeker bij schrijven en taal!
Het allerleukste aan dit nieuwtje is toch wel dat je lekker in Nederland blijft, en dat ik jou niet hoef te missen volgend jaar zoals zo veel anderen <3
Nogmaals ontzettend veel plezier gewenst!
Liefs, Suzanne
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
