40 days of Summer

Hola!

Voor ieder die het nog niet wist (haast onmogelijk, aangezien ik het van de daken geschreeuwd heb): over een week vertrek ik naar Spanje. Niet voor een zonvakantie in een of ander all inclusiveappartement met zwembad, een trektocht naar Santiago de Compastela of omdat ik graag sinaasappels pluk. Nee, ik word zomer au pair!

Zomer au pair? Bestaat dat? Die gedachten gierden ook door mijn hoofd een paar maanden terug. Maar het antwoord is ja, zoiets is er wel degelijk. Het grote verschil met het andere au-pair-zijn is dat je dit werk slechts in de zomer doet, wanneer de zon schijnt en de kinderen gelukkig thuis rondhangen in plaats van op school.
Dat ik ben geaccepteerd voor dit programma is voor mij een lot uit de loterij, want ik wilde graag voor kinderen zorgen en naar het buitenland tegelijk. Het resultaat is een zomer als au pair geworden.

Terwijl ik me opgaf voor het “Mystery Summer Au Pair Programma” had ik nog geen enkel idee waar ik naartoe zou gaan. Het hing van verschillende gastgezinnen uit meerdere landen af waar ik voor een tijdje zou gaan wonen. Dat het uiteindelijk Spanje zou gaan worden, heb ik geen moment gedacht. In mijn gedachten liep ik door Londen rond, een buggy met twee baby’s in mijn hand, of kwam ik terecht in druk Berlijn. Op het moment dat ik door een Madrileense familie werd benaderd was ik blij verrast. En nadat ik met mijn Spaanse familie had gesproken wist ik het meteen: er had niets beters kunnen zijn dan dit. Dit gastgezin, met deze kinderen, in dat land.

Wat is er niet goed aan deze match? Ik kan werkelijk niets bedenken. Hoe ik ook peins, ik kan alleen een heel positief lijstje maken waarom deze zomer een geweldige zomer gaat worden. Uit loyaliteit zal ik mijn nieuwste gedachtes met jullie delen:

1. De familie is ZO VRIENDELIJK, AARDIG, LEUK, FANTASTISCH. Ik kan er een heleboel woorden bij verzinnen, maar volgens mij heb ik genoeg gezegd: ik voel me heel erg bij hen op gemak. Tijdens mijn tweede Skype-interview vroeg ik de ouders of ze nog iets speciaals van mij verwachten en ze zeiden gelijk:
“Dat je deel wordt van onze familie.”

Dat vond ik zo ontroerend dat ik voor het eerst in mijn leven écht huilde van geluk.

2. De twee meisjes voor wie ik ga zorgen zijn niet zo klein meer, maar daardoor kan ik juist hartstikke leuke gesprekken met hen voeren, uitstapjes maken en leuke plekjes bezoeken. De oudste is al 16, maar ik ben eigenlijk alleen au pair voor de jongste van 9. Ondanks dat zal de oudste, Marta, wel thuis zijn, en de keren dat ik met haar heb gesproken waren hartstikke leuk! Alejandra van 9 is een ontzettende schat die me vandaag nog in het Engels een whappje stuurde. “Hello, I am Alejandra. How are you?” Mijn belangrijkste taak is om haar Engels te leren, dus dat wordt vast een leuke uitdaging! Ondanks dat ze pas 9 is heeft ze al wel Engels op school gehad, maar veel verder dan “I am Alejandra and I am nine years old” ging het geloof ik niet. Nadat ik terug whappte dat ik zoveel zin had om haar te zien vroeg ze dan ook snel of we weer in het Spaans konden praten ☺

3. Het Spaans. Mijn lerares Spaans had het waarschijnlijk nooit van me verwacht, en ik vraag me nog steeds af of ik het haar ga vertellen op de diplomauitreiking, maar ik ga dus werken in een echte familia española. De enige in het gezin die echt goed Engels spreekt is Marta, de vader wil het graag beter leren. De kennis van de moeder blijft bij het Spaans, net als die van Alejandra. Voor mij is dat echter ontzettend gunstig, want hoe vaak komt het nou voor dat je 40 dagen woont in een familie waar de hele tijd in het Spaans wordt gebabbeld?
La madre heeft me al beloofd dat ze me heel goed Spaans zal leren, en el padre liet me weten dat er genoeg taalscholen in de buurt zijn. Viva española!

4. Het zal er geen dag niet heel heet zijn. Godzijdank kan ik goed tegen ondraaglijke hitte, maar mijn zus hadden ze daar niet neer moeten zetten. Het schijnt er – naar eigen zeggen van de Spanjaarden – ‘s nachts nog 30 graden te worden. Dat was reden genoeg voor een uitstapje naar de Primark, waar ik voor een paar euro een heel luchtige pyjamabroek scoorde (het was overigens het enige in de hele winkel wat me enigzins goed stond).
En hopen maar dat ik van al die zon zo bruin als een pepernootje wordt. In Nederland mag het dan te vroeg in het jaar zijn voor dat snoep, ik denk dat je er in Spanje genoeg van hebt ☺

5. Er is een zwembad. Aangezien Madrid binnenlandser ligt dan welke andere stad dan ook, elke buurt heeft een eigen zwembad. En zo te horen komen mijn Madrileentjes daar graag, want de favoriete hobby van de niñas is zwemmen. Dat komt mij erg goed uit, aangezien ik ook een waterratje ben (al moet ik nog wel even afvallen voor ik mezelf drie keer per dag ik bikini vertoon).

Vijf redenen, het lijkt weinig, maar in elke reden zitten nog veel meer redenen verstopt. Het enige wat een klein nadeeltje zou kunen zijn is het feit dat ik geen vlees eet, en Spanje niet bepaald vegavriendelijk is. Volgens mijn Spaanse buurman houden ze er vooral van schapendarmen en gedroogd lam. Helaas, de tortilla schijnt een leugen te zijn… Mijn familie echter heeft me op het hart gedrukt dat het geen probleem is. Net vroegen ze weliswaar of ik wel van vis houd. Het eerlijke antwoord is dat ik geen eten erger verafschuw dan die beesten die kunnen zwemmen, maar ik pas me graag aan voor Spanje. Daarnaast deed ik sinds de afgelopen paar weken al meer mijn beest die glibberende beesten door mijn keel te krijgen, dus dit kan daar alleen maar een positieve bijdrage aan leveren.

Ik heb nu zoveel geschreven dat het lijkt alsof ik al in Spanje itself ben, al zit ik nog in koud NL. De laatste dagen heb ik veel contact met de familie gehad en heb ik mezelf langzaam getransformeerd in een echte Spaanse. Mijn naam heb ik mee, en mijn talenkennis ook. Tijdens voetbal (waar ik overigens een verschrikkelijke hekel aan heb) moedigde ik samen met mijn Spaanse buurman de Spanjaarden aan. Dat dat geen baat heeft gehad laat ik maar even ten zijde en heeft er godzijdank niet voor gezorgd dat ik niet meer welkom bij mijn Spanjaarden ben ☺

Het is dan eindelijk zover. Ik ben geslaagd, gelukkig en ga naar Spanje toe. Over een paar dagen gaan mijn 40 days of Summer dan eindelijk van start.